บทที่ 140 - สายเกินไปที่จะช่วยเขา

ไลโอร่า

ละอองหมอกทำให้ผิวฉันชื้นแฉะ

ความหนาวเย็นทำให้ฉันสั่นสะท้าน

แต่สิ่งที่สำคัญกว่าคือเสียงหัวใจที่เต้นรัวดังสนั่นจนกลบความเงียบที่คนแปลกหน้าทิ้งไว้

กลิ่นของเขายังคงกรุ่นอยู่ในอากาศ—กลิ่นเถ้าถ่านและพายุ

แต่เขาจากไปแล้ว

และในระยะไกล พวกนอกคอกก็หอนขึ้นอีกครั้ง

เสียงของมันต่ำทุ้ม...หิวกระหาย.....

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ